Η τέχνη της κοινωνικοποίησης είναι μεγάλο πράγμα…

Το ότι είναι τέχνη υποδηλώνει:
α) μαθαίνεται.
β)εφόσον μαθαίνεται (είτε εξελίσσεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτούς που το έχουν εκ γενετής), εννοείται ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ταλέντο με το κύρος της κλασσικής έννοιας.
γ) ο όρος τέχνη για ένα μονοδιάστατο πράγμα, υπονοεί χροιά κάπως αντιφατική και ειρωνική.
δ) λόγω του γ) προκύπτει ότι ενώ είναι ειρωνικό, εξακολουθούμε να ασχολούμαστε με αυτήν την έννοια. Συνεπώς, είναι αναγκαίο κακό, που λειτουργεί ως εργαλείο, που δεν έχει υπόσταση ειλικρίνειας συνήθως, και που δεν εμπεριέχει καμία μορφή τέχνης.
ε) το ότι τι θεωρούμε μεγάλο πράγμα σημαίνει ότι: εξυπηρετεί γενικότερα πολλές από τις ανάγκες του ανθρώπινου είδους αλλά με το αντίστοιχο (όχι πάντα εμφανές) αντίτιμο.

Βέβαια, οι αντικοινωνικοί δεν εκτιμούνται με βάση το ε), αλλά υπάρχουν χώροι για καινοτομίες από την πλευρά τους.

σημ.: Κοινωνικοποίηση εννοούμε την ρηχή και τελείως βιοτικού επιπέδου επικοινωνία. Αλλιώς, μετά πρέπει να αρχίσουμε να λαμβάνουμε υποψην μας παράγοντες όπως τη μορφή της σχέσης, τα πλαίσια περιβάλλοντος κ.α. (Για παράδειγμα, η πρώτη κοινωνικοποίηση συναντάται: σε καθημερινές άτοπες (δεν θα υπήρχαν αν ήταν άλλο το περιβάλλον ούτε θα επιδιώκονταν) επαφές, σχολικές-πανεπιστημιακές, εργασιακές, κ.α.)